خنده مستانه | خاطراتی از شهید "محمدعلی جلال"
به گزارش نوید شاهد سمنان شهید محمدعلی جلال چهارم مهر 1345 در شهر سرخه از توابع شهرستان سمنان ديده به جهان گشود. پدرش حسن و مادرش درخشنده نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهاردهم اسفند 1361 در تنگه چزابه بر اثر انفجار نارنجك و انبار مهمات به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
در ادامه خاطراتی از محمد آقاصفی همرزم شهید تقدیم حضورتان می شود
جهادگر نوجوان
یک ربع دیرتر که آدمو نمی کشه. داری خودت رو داغون می کنی!
گچ سر و صورتش را مثل گل های یاس و مریم سفید سفید کرده بود. دوتا کیسه دیگه گذاشت رو کمرش.
-زود باش محمد! یه دستی بده، الآن باید بریم مدرسه؛ اگه نتونم تا نیم ساعت دیگه بار رو خالی کنم، بابام باید دست تنها خالی کنه.
خنده مستانه
محمد علی بسه، آروم بخند! صدات تا هفت سنگر دورتر هم داره می ره.
دست بردار نبود. برایش ژست عصبانیت گرفتم.
-محمد علی می خوام بخوابم. خسته ام. جک هات هم اصلاً خوشمزه نیست. اما کو گوش بدهکار؟
شب دست هایش می افتاد روی صورتم و نصف شب از خواب می پریدم، اما آن شب از صدای هق هق گریه اش بیدار شدم.
نبود. پیدایش کردم. گوشه ای دنج سجده رفته بود و بلند هم نمی شد.
برگشتم. تا صبح نیامد. عصر آمد با یک تن پاره پاره.
اینکه دوتیکه چوبه
باورم نمی شد. هنوز گیج بودم. خودم را از داخل گودالی که با محمد علی دویست متر فاصله داشت بیرون کشیدم. دویدم. موج انفجار توی سرم بود. لباس و گرمکنش روی دسته موتور داشت می سوخت. یکی از دست هایش داخل گاراژ بود. صورتش برگشته بود. جعبه هایی که نارنجک هایش را می شمردیم، زیر شکمش منفجر شده بود. تکه های تنش روی دیوار... و از پشتش خون می بارید. وقتی می خواستیم جنازه اش را در سرخه دفن کنیم، کسی که پیکر محمد علی را می خواست داخل قبر بگذارد گفت:«اینکه دو تیکه چوبه!».
و ما به پیکر مطهر محمد علی که با دو تکه چوب دور هم جمع شده بود، سخت گریستیم.
منبع:کتاب فرهنگ نامه شهدای استان سمنان / نشرزمزم هدایت
